Τι συμβαίνει αν στρέψεις το Διαστημικό Τηλεσκόπιο του Hubble σ΄ένα κομμάτι κατασκότεινου ουρανού; Έχεις θέα ως τα πέρατα του Σύμπαντος!
Αυτό το κομμάτι ουρανού είναι τόσο μικρό που θα χρειαζόταν 10 σαν κι αυτό,  το 'ενα δίπλα στ΄άλλο, κι ίσα που θα κάλυπταν τ΄ ολόγιομο φεγγάρι. Κι όμως, περιέχει 10,000 γαλαξίες! Και μάλιστα κάποιοι απ αυτούς βρίσκονται 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακρυά μας!

Αυτή η γωνιά του ουρανού φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο του Hubble το 2004. 'Ομως η φωτογραφία αυτή γέννησε πολλές απορίες. Μαρτυρούσε πολλά για αστέρια που γεννιούνται σε κοντινούς και μακρινούς γαλαξίες.

Ωστόσο δεν έλεγε τίποτα για το πώς δημιουργούνται αστέρια σε γαλαξίες που βρίσκονται ενδιάμεσα, σε αποστάσεις 5-10 δισεκατομμύρια έτη φωτός (5-10 δισεκατομμύρια χρόνια πριν). Κι αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία γεννήθηκαν τα περισσότερα αστέρια. Έτσι παρέμεινε ένα τεράστιο κενό στην γνώση μας γύρω από τα θερμότερα, μεγαλύτερα και νεότερα αστέρια.

Τέτοια  αστέρια  ακτινοβολούν έντονα στο υπεριώδες (αυτού του είδους η ακτινοβολία που προκαλεί εγκαύματα). Κι έτσι η NASA (η Αμερικανική Διαστημική Εταιρεία) και η ESA (η Ευρωπαϊκή Διαστημική Εταιρεία) χρησιμοποίησαν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο του Hubble για να καλύψουν αυτό το κενό στην γνώση μας. Το πρόγραμμα παρατηρήσεων ονομάστηκε το “πεδίο υπέρβαθιας έκθεσης του Hubble”. Η φωτογραφία που βλέπεις εδώ είναι ο συνδυασμός πολλών εκθέσεων.

Οι παρατηρήσεις στο υπεριώδες, μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε πως δημιουργήθηκαν τ΄αστέρια και πώς έφτασαν οι γαλαξίες από μια χούφτα καυτά αστέρια να γίνουν οι γιγάντιες κατασκευές που είναι σήμερα.

Μετάφραση: Χαρά Παπαθανασίου