۸۰۰ میلیون کیلومتر آن طرف تر، در حالی که در ژرفای تاریک منظومه شمسی ما با سرعت به پیش می رفت، ساعت زنگی به صدا درآمد و فضاپیمای کوچک را از خواب دو و نیم ساله بیدار کرد.

این فضاپیمای کوچک روزِتا نام دارد. پس از سپری کردن تقریبا ۱۰ سال در فضا و پیمودن حدود ۸۰۰ میلیون کیلومتر دوشنبه این هفته روزتا از خواب بیدار شد و برای ماموریتش به سمت دنباله دار ۶۷پی/چوریموف-جِراسیمِنکو آماده شد.

روزتا با پرتوهای خورشید، به نام انرژی خورشیدی، کار می کند و به همین علت هرچه از خورشید دورتر شود انرژی کمتری دریافت می کند. سی و یک ماه پیش در حالی که روزتا در منظومه شمسی پیش می رفت به نزدیکی سیاره مشتری رسید و برای آنکه انرژی اش ذخیره شود، خاموشش کردند.

پس از یک دهه درنوردیدن منظومه شمسی، چندین بار از کنار مریخ و زمین گذشتن و حتی ملاقات چند سیارک، روزتا تا چند ماه دیگر وارد مرحله پایانی ماموریتش می شود.

در مرداد ماه روزتا به دنباله دار می رسد و دور آن می گردد. فضاپیما به مدت دو ماه از سطح دنباله دار نقشه دقیقی تهیه می کند تا محل مناسبی برای فرود کاوشگر کوچکی که به همراهش است پیدا کند. نام این کاوشگر فیلِی است. فرود برای بیستم آبان ماه برنامه ریزی شده است و این اولین باری خواهد بود که کاوشگری بر سطح یک دنباله دار می نشیند!

اگر این ماموریت پرخطر با موفقیت انجام شود نتایج خوب بسیاری در پی خواهد داشت. دنباله دارها مانند ماشین های زمان هستند، تکه سنگهایی از زمانی که منظومه شمسی ما تازه به وجود آمده بود. بررسی آنها به ما کمک می کند که بهتر متوجه بشویم جهان ما در کیهان چگونه به وجود آمده است.

ترجمه از آیرین شیوایی، دانشجوی دکترا در دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید