Eén of twee keer per eeuw ontploft er een gigantische kernbom in ons sterrenstelsel. In slechts een paar weken tijd stoot die net zoveel energie uit als onze Zon in haar hele leven doet! Zo’n krachtige explosie noemen we een ‘supernova’ en is het resultaat van een ster die op een zeer heftige manier aan zijn einde komt.

De meest recente supernova-uitbarsting in ons sterrenstelsel (de Melkweg) gebeurde iets meer dan honderd jaar geleden. Maar deze explosie was, helaas voor onze over-over-over-grootvaders, verborgen achter dikke wolken van gas en kosmisch stof, ver weg van de Aarde. Ze konden deze zeldzame gebeurtenis dus niet zien. Door dit kosmische stof is een groep sterrenkundigen pas in 2008 op de resten gestuit van een vernietigde ster, die je hier op deze foto kunt zien.

Normaal gesproken als een supernova zoals deze voorkomt, wordt het materiaal van de ster uiteindelijk alle kanten op geblazen. Hij laat dan een wolk achter die best netjes en symmetrisch is. Alleen de wolk die je in dit plaatje ziet, is dat helemaal niet! Het meeste materiaal van de ster is naar de bovenkant van het plaatje geblazen en gaat nog steeds extreem snel die kant op. Uit deze aanwijzingen hebben sterrenkundigen achterhaald dat dit een ongewoon krachtige en rommelige supernova-explosie moet zijn geweest!

Voor zover wij weten, was de laatste supernova in de Melkweg honderd jaar geleden. Als ze ongeveer elke honderd jaar voorkomen, zou de eerstvolgende niet lang meer op zich moeten laten wachten. Houd dus je ogen open en dan ben je misschien wel de eerste die hem ontdekt!

Vertaald door Iris Nijman