Snapchat, Instagram, Vine Camera – tegenwoordig kan iedereen met een smartphone een fotograaf spelen. Maar deze foto uit 1960 is nog steeds één van de meest beroemde en adembenemende beelden ooit.

Deze foto van de aardopkomst aan de horizon van de Maan werd genomen door de eerste astronauten in de verre ruimte. Dit beeld sprak tot de verbeelding van mensen wereldwijd, door te laten zien hoe klein en bijzonder onze planeet is.

Tegenwoordig leren astronauten aan boord van het Internationale Ruimtestation ISS fotografie als onderdeel van hun training. Met hun uitzicht van 400 kilometer boven de Aarde, besteden ze een groot deel van hun vrije tijd aan foto’s nemen van de Aarde.

Maar astronauten zijn niet de enigen met hun ogen op Aarde gericht. Honderden kilometers boven ons hoofd vliegen satellieten die onze planeet al langer fotograferen dan astronauten.

Satellieten zijn volgeladen met geavanceerde camera’s en instrumenten waarmee ze bekijken hoe onze planeet verandert. Daardoor kunnen ze allerlei belangrijke taken uitvoeren. Ze meten luchtvervuiling, brengen de verdwijnende regenwouden in kaart, en houden bij hoeveel ijs smelt van gletsjers.

Tijdens natuurrampen, zoals de vernietigende orkanen afgelopen maand in Amerika, werken satellieten en astronauten samen om mensen te helpen in nood.

Weersatellieten volgen het pad van de orkanen, zodat plaatselijke overheden kunnen bepalen of ze mensen moeten verhuizen. Ondertussen helpen foto’s van astronauten te bepalen hoe sterk de stormen zijn.

Maar nemen satellieten betere foto’s, of astronauten?

Satellietfoto’s zijn niet alleen inspirerend, maar leveren ook belangrijke informatie voor onderzoek. Maar onze aandacht wordt altijd gepakt door astronauten die gewichtloos door de ruimte zweven.

Met hun uitzicht ver boven de aardbodem, kunnen zowel astronauten als satellieten zien hoe kwetsbaar onze Aarde is. Hun foto’s herinneren ons aan hoe belangrijk het is om te zorgen voor elkaar. En ook onze kleine blauwe wereld, terwijl het zweeft door de eindeloze ruimte.

Vertaald door Michael de Korte