Po uformowaniu się Układu Słonecznego pozostało w nim wiele niewykorzystanych do budowy planet i Słońca elementów. Resztki, które pozostały nazywamy asteroidami lub kometami.
Asteroidy, zwane też planetoidami, są bryłami skalnymi i większość z nich znajduje się w regionie zwanym Pasem Planetoid, który leży pomiędzy Marsem i Jowiszem. Z kolei komety są bryłami lodu, skał i pyłu, dlatego też czasami nazywane są "brudnymi śnieżkami". Większość komet znajduje się w zewnętrznych rejonach Układu Słonecznego, daleko poza orbitami Urana i dawnej planety – Plutona, w rejonie zwanym Obłokiem Oorta.
Jednak nie wszystkie planetoidy i komety są grzeczne i pozostają w tych rejonach, gdzie powinny się znajdować. Zdarza się, że komety przybywają do wewnętrznych obszarów Układu Słonecznego, kiedy są stosunkowo niedaleko Ziemi dają się nam nawet zaobserwować, gdyż ciepło Słońca powoduje, że część lodu paruje i tworzy wspaniały "warkocz", który spektakularnie rozpościera się na nocnym niebie.
Planetoidy natomiast czasami całkiem blisko zbliżają się do Ziemi. Małe asteroidy, które weszły w ziemską atmosferę nazywane są meteorytami. Podczas podróży przez atmosferę palą się, jawiąc się nam jako spadające gwiazdy. Astronomowie twierdzą, że takie spalanie może się przytrafić także asteroidom, które znalazły się w centrum naszej Galaktyki - Drogi Mlecznej.
W centrach większości galaktyk znajduje sie obiekt zwany super masywną czarną dziurą. Wszystko co znajdzie się zbyt blisko niej jest przez nią wciągane z tak dużą siłą, że nie ma szans ucieczki - nawet światło!
Super masywna czarna dziura w naszej Galaktyce nosi nazwę Sagittarius A*. Przez kilka lat astronomowie obserwowali dochodzące z tego rejonu tajemnicze rozbłyski promieniowania X (rentgenowskiego). Obecnie uważają, że owe błyski są spowodowane przez asteroidy pożerane przez Sagittarius A*, podobnie jak smugi światła, które widzimy na nocnym niebie, gdy meteoryty (zwane też spadającymi gwiazdami) ulegają spaleniu.
Ciekawostka
