هر کهکشان اغلب به صورت گروه بسیار بزرگی از ستاره‌ها شناخته می‌شود. این تعریف درستی از کهکشان‌ها است، آن‌ها شامل هزاران تا میلیون‌ها ستاره هستند که میان غبار کهکشانی قرار گرفته اند

هنگامی که می‌گوییم کهکشان‌ها گروهی از ستاره‌ها هستند که با یکدیگر همراه شده‌اند، ممکن است به نظر برسد که یک مجموعه نامنظم دارند. اما در واقع کهکشان‌ها بسیار منظم و با شکل‌های مشخص به وجود آمده‌اند

کهکشانی که ما در آن زندگی می‌کنیم یک کهکشان مارپیچی است. کهکشان‌های مارپیچی مسطح هستند و قرصی شبیه به یک سی‌دی دارند. با این تفاوت که مرکز خالی است، اما مرکز کهکشان‌ها معمولا سیاهچاله بسیار پرجرم قرار گرفته است

همچنین کهکشان‌های مارپیچی بازوهای بزرگی دارند که به دور مرکز کهکشان می‌گردند. این بازوها هم تعداد بسیار زیادی ستاره هستند که منظم کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. تمام این مجموعه در هاله‌ای از ستاره‌های پیر قرار گرفته‌اند که مانند یک حباب همه چیز را مبهم نامرئی نشان می‌دهد

تصویر بالا با تلسکوپ بسیار بزرگ گرفته شده است. این تصویر یک خوشه ستاره‌ای باز را نشان می‌دهد که ستاره‌های جوانی دارد. معمولا در کهکشان‌های مارپیچی خوشه‌های ستاره‌ای باز در بازوهای کهکشان قرار گرفته‌اند. به  این خاطر که در بازوهای کهکشان غبار میان‌ستاره‌ای زیادی وجود دارد که مهم‌ترین ماده به وجود آورنده ستاره‌ها است

برعکس دیگر گروه‌های متراکم ستاره‌ها، ستاره‌های خوشه‌های ستاره‌ای باز با پیرتر شدن کم‌کم در طول چند صد میلیون سال از یکدیگر دور می‌شوند. خورشید ما هم در یک خوشه ستاره‌ای باز متولد شده است و صدها همدم ستاره‌ای داشته است که به مرور از آن‌ها دور شده است. خورشید و ستاره‌های خواهر و برادرش در حال دور شدن از یکدیگر هستند 

Sepideh Sharbaf, science journalist, amateur astronomer