Ons Zonnestelsel is bijna vijf miljard jaar oud. Als je dat vergelijkt met de tweehonderd duizend jaar die mensen bestaan, is dit laatste bijna niks. Dus als er nog niemand was om te zien hoe het Zonnestelsel ontstond, hoe kunnen we dan toch te weten komen hoe ons kosmische thuis is ontstaan?

Eén manier is om naar andere Zonnestelsels te kijken om te zien hoe die geboren worden. Neem bijvoorbeeld het Zonnestelsel op deze afbeelding. Het lijkt heel erg op ons Zonnestelsel toen dat nog een kleuter was.

De ster in het midden heeft dezelfde grootte als onze Zon, en er is zelfs bewijs voor een gigantische gasplaneet (ons Zonnestelsel heeft vier gigantische gasplaneten: Saturnus, Jupiter, Uranus en Neptunus). Maar het is de rand van het jonge stelsel dat het meest lijkt op ons kosmische thuis.

Toen ons Zonnestelsels gevormd werd, werd het overspoeld met triljoenen stenen met ijs, die noemen we kometen. De meeste kometen die dicht bij de Zon vlogen, werden vernietigd. Ze botsten tegen een planeet of maan, of werden de ruimte ingegooid door de sterke zwaartekracht van Jupiter.

Maar aan de rand van ons Zonnestelsel zit een enorme ring die bestaat uit miljoenen ijzige kometen die om de Zon heen draaien. Dit noemen we de Kuipergordel. Pluto zit in de Kuipergordel, net als een aantal andere dwergplaneten.

Nieuwe afbeeldingen van dit jonge Zonnestelsel hebben een ring om de ouderster onthuld, van ongeveer dezelfde grootte als de Kuipergordel. En net zoals ons Zonnestelsel, bevat het waarschijnlijk ook stof en ijsdeeltjes!

Dit is de beste afbeelding die we ooit hebben gehad van hoe de verste delen van ons Zonnestelsel er uit hebben kunnen zien toen het heel jong was. 

Vertaald door Anne Kerkhoven