Röntgenstraling (zeg: runt-gen-straling) is een krachtigere versie van het gewone licht dat je ogen kunnen zien. Dit licht schijnt door dingen waar normaal licht dat niet kan, zoals hout en plastic. Dit komt doordat röntgenstralen meer energie hebben.
Deze eigenschap kan heel handig zijn. Zo kunnen röntgenstralen bijvoorbeeld door de huid en spieren van mensen reizen, zodat dokters hun botten daaronder kunnen zien.
Röntgenstralen worden ook gebruikt om objecten in de ruimte te onderzoeken. In ziekenhuizen laten röntgenfoto’s ons de vorm van onze botten zien, maar bij sterrenkunde maken we foto’s van objecten die zélf röntgenstraling maken.
De plaatjes hierboven laten Pluto zien, een dwergplaneet aan de rand van ons Zonnestelsel. De afbeelding links toont Pluto in gewoon licht, en de blauwe vlek ernaast is de röntgenstraling van Pluto.
Dat we röntgenstralen zien van Pluto is een grote verrassing. Koude, rotsachtige werelden zoals Pluto kunnen de krachtige röntgenstralen namelijk niet zelf maken. Onderzoekers denken dat dit komt door de Zon.
De Zon geeft niet alleen warmte en licht, maar zendt ook een heleboel deeltjes uit. Als deze deeltjes de atmosfeer van een planeet raken, ontstaan röntgenstralen.
Maar Pluto ligt ongeveer 6000 miljoen kilometer van de Zon af. Zo ver weg kunnen maar heel weinig deeltjes van de zon de dwergplaneet bereiken, dat verklaart dus niet waarom de röntgenstralen van Pluto zo sterk zijn!
Om dit mysterie op te lossen, hebben we betere en scherpere foto’s nodig van de röntgenstralen die van Pluto komen. Maar één mogelijke verklaring is dat een lange staart van gas, zoals die van kometen, Pluto achtervolgt.
Gaaf weetje
